Reykjavik naar huis

De laatste update van ons reisverslag.

Gisteravond hebben we van een laatste maaltijd in Reykjavik genoten. Bijna al onze laatste kronen hebben we erdoor gejaagd nu is dat niet zo moeilijk daar hoor. We waren met de auto naar de stad gereden aangezien Carolien ietwat stijf was en we al genoeg beweging hadden gehad. Carolien zag voor het restaurant een beeld staan waarmee ze graag op de foto wou, dus al geschiede. Het werd een prachtig paar.

We hadden wel pech met de winkels, die waren op een enkeling na allemaal gesloten. Scheelt ook met geld uitgeven toch? Bij terugkomst in ons hotel nog een drankje genuttigd en daarna snel slapen.

We zijn vanmorgen vroeg vertrokken. We hadden in het hotel extra vroeg ontbijt, zodat wij onze vlucht om acht uur niet zouden missen. Karin had gisteren nog een gedetailleerde kaart van de omgeving gekocht en net toen wij wilden vertrekken kwam de hotelreceptionist nog naar buiten om te vragen of we een roadmap hadden gekocht, 'Ach, nee' riep Karin meteen enthousiast, 'we weten de weg zo wel te vinden naar het vliegveld'. Dat was heel goed zei hij, maar of we toch nog even de gisteren gekochte map wilden voldoen !

Enfin, we arriveren mooi op tijd op het vliegveld al waar we onze prachtige 4 x 4 weer inwisselen. We hebben zo'n 2400 km gereden in 7 dagen tijd en de meneer van Avis zegt dat hij trots op ons is. Nou is dat niet zo boeiend, maar zelf zijn we wel uitermate tevreden over de afgelegde afstand. We hebben het mooi geflikt om in 7 dagen het eiland rond te rijden en ook alle bezienswaardigheden mee te pakken! Als we ooit naar IJsland terug gaan, is het echt voor de lol, want 'been there, done that, seen it !' is naar ons idee echt van toepassing op deze reis.

We boarden nadat ik nog een te gek ijslands vest op het vliegveld koop. Daar zullen de meningen thuis wel over verdeeld zijn, want naarmate mam ouder wordt, is niet alle kleding die zij koopt meer automatisch leuk en kritiek wordt regelmatig geleverd. Maar goed, mam is blij !

Karin: Natuurlijk had het heel wat voeten in de aarde met het vest of trui die Lien wilde. In eerste instantie moest het natuurlijk een gevoerd exemplaar zijn aangezien wol kriebelt. Dus familie houd me op de hoogte als ze het erover heeft, want dit vest is zonder binnen voering. Ikzelf heb niets gekocht als souvenier behalve voor ons de boekjes met prachtige foto's van het land zelf. Voor mijn zoon een slof cigaretten, ja ja en voor dochterlief een kettinkje met een stukje lavasteen eraan.

Aangezien het vliegtuig op tijd is vertrokken zullen we rond half 1 (oeps turbulentie) landen op Schiphol. Dan is het voor Lien en Piet nog een uurtje naar huis en wij rijden dan richting mijn ouders, de hond ophalen en zullen iets later thuis zijn.

We hebben een mega week gehad en ik geloof dat wij allen nogmaals naar dit wonderschone land willen, in de zomer, om de hoogvlakten te bezoeken die in de winter onbegaanbaar zijn. Misschien doen we dat weer met z'n vieren, zou leuk zijn toch??

Wij hopen dat jullie genoten hebben van ons gekriebel en de foto's op ons blog. Iedereen die twijfelt of ze wel of niet naar IJsland moeten gaan, wij zeggen: Doen!

Thuis:

We hebben Piet en Carolien iets na 14.00 thuis afgeleverd (heel!) en hebben snel een broodje gegeten en koffie gedronken. Ik wil toch nu naar huis en we moeten het hondje nog ophalen bij mijn ouders. Het is voor ons toch nog bijna 3 uur rijden, 2 uur naar pa en ma en dan nog klein uurtje naar huis. We kunnen alles zonder oponthoud redden en eindelijk zijn we tegen half zeven thuis. Het is heerlijk om weg te gaan, maar het gezegde is:

Oost west, thuis best!

Reykjavik - Geysir - Gullfoss

Onze laatste dag op IJsland. Wat zijn de dagen omgevlogen zeg ! Vandaag nog een paar belangrijke bezienswaardigheden te gaan en dan heeft IJsland ons haar mooiste natuurwonderen laten zien. De planning is om eerst naar Geysir te gaan en dan naar Gullfoss. Het valt ons sinds gisteren al op hoe vreselijk druk het op de weg is. Dat komt niet alleen doordat we In Reykjavik zijn, maar de mensen hebben hier een lang weekend in verband met Pasen en lijken allemaal wel gezellig naar dezelfde bezienswaardigheden te gaan als wij. Het is overal druk, hoe overdruk zal het wel niet zijn in het hoogseizoen. Enfin na het ontbijt laten we het sombere, miezerige Reykjavik achter ons. Onderweg zien we het weer duidelijk opknappen en we constateren dat we toch wel heel veel geluk hebben gehad met het weer. Al met al eigenlijk maar 2 dagen miezerregen en 1 keer een middag sneeuw, maar voor de rest gewoon goed tot zelfs zeer goed weer.

Onze eerste stop is bij de vulkaan krater Kerid. Hij staat vol helder blauw water en het is prachtig om te zien.Hier zien we de eerste bus met touristen die dezelfde route rijden als wij. We lopen er een klein stukje om heen, schieten onze foto's en besluiten verder te gaan met de auto.

Onze tweede stop is Geysir. We lopen langs allerlei pruttelende gaten met daarin poeltjes. Het water is 100 graden, dus we besluiten dat we niet gaan pootje baden ! Het is wel een hele rare gewaarwording als we de Geysir zien spuiten. Het water in de bron pruttelt en borrelt, kolkt, je ziet het weg lopen de grond in en ineens is het PPPPfffffffffffftttttt en hij spuiit het kokend hete water een meter of vier - vijf omhoog. Mensen juichen en gillen. Geconcentreerd staan we met onze camera's in de aanslag. Als hij begint waan je je op een persconferentie overal om je heen hoor je klik, klik, klik. Flitsers gaan af en iedereen hoopt op HET fotoshot. Nou gelukkig hebben wij met drie man sterk staan klikken, dus er zal er wel een tussen zitten die erg mooi is. We besluiten om Geysir te laten voor wat het is en moeten nu nog een klein stukje door naar de waterval Gullfoss. Gullfoss is ook druk bezet, samen met de oude vulkaankrater en Geysir behoort Gullfoss tot de Gouden Driehoek. Veel bezocht door toeristen en dus vandaag ook.

De waterval is adembenemend. We kunnen hem van zowel bovenaf als onderaf bewonderen. Het water dendert echt van de rotsen af naar beneden. Gigantisch wat een natuurkrachten hier in het spel zijn. Als we naar beneden lopen worden we helemaal beneveld door het opspattende water. De waterval bestaat uit verschillende plateau's en is werkelijk beeldschoon. Nadat we beiden een kleinigheid hebben gekocht in de winkel vertrekken we weer. Voor de grap zeggen we:' zo nu naar ons hotel, koffers pakken en richting vliegveld aangezien we klaar zijn en alles hebben gedaan.'

Aangezien we zoveel mogelijk willen zien en toch variatie willen, gaan we nu via de 37 terug dan pakken we een gravelweg onderaan het pingvallevatn meer door. We moeten nog mooie stenen met mosjes zoeken dus onze hoop is gevestigd op deze weg. Jammer genoeg zien we die niet en krijgen een beetje spijt dat we die niet bij Jokulsarlon hebben meegenomen. Het weer nodigt niet echt uit om te stoppen, het is gewoon prut weer met zeer laaghangende wolken. Zelfs in Nederland is het niet vaak zoals het hier nu is, dus dat zegt wat.

Rond half vijf zijn we terug bij ons hotel en pakken we gelijk alle troep die we in de afgelopen week verzameld hebben eruit. We zullen morgen vroeg opstaan en ik geloof niet dat we dan staan te springen om alles uit te mesten.

Op dit moment zitten we in een relaxhoek met onze restanten fris flessen, plakjes kaas en ham als hartige snack en nog wat chips, we tellen ons geld en komen tot de conclusie dat we nog van het restant uit eten kunnen en dan zal de koek op zijn. Wat zijn we flink geweest afgelopen week, het was een monsterweek waar we nog lang aan terug denken. Geloof dat wij zeker iedereen kunnen aanraden om dit magnifieke land eens te bezoeken als je van natuur houdt en van walvissen, hahahahha. Wij voelden ons hier in IJsland in ieder geval Vilkomin !

groetjes Karin en Carolien of Carolien en Karin

Varmahlid - Reykjavik

Ons reisverslag begint bij gisteravond. Onze hotel medewerkster die ons ontving voorzag ons van een drankje en we konden in het restaurant ons plan voor vandaag door spreken. Rond 21.45 besloten we om het enigste aanwezige personeelslid te ontslaan van haar werkzaamheden en namen we ons drankje mee naar boven voor een privé feestje. Carolien en ik hebben alle gangen doorlopen en konden naar hartelust alle kamers bekijken, wij waren toch maar met ons vieren. Verschillende leuke foto's gemaakt.

Nadat we vanmorgen om 09.00 aan de ontbijt tafel schoven, behalve Carolien kneus, konden we genieten van een privé buffet. Ons personeel werd door Carolien vriendelijk doch dringend verzocht jus te halen van de supermarkt, dus daar ging ze. We hebben de zwavelkwalm van de douche weer overleefd, maar het blijft een zeer vreemde beleving. Je hebt niet het idee dat je echt beter gaat ruiken van die watergeur. Volgens Roelof hebben we op deze manier gratis elke ochtend een thermale douche waar we in NL flink zouden moeten dokken. Dus we zijn heeeeel blij hiermee, ha ha ha ha.

We pakken onze bagage wederom in, tanken en gaan op weg naar Glaumbaer om daar huisjes te bekijken zoals die in oude tijden werden gemaakt. Ook een pitoresk kerkje bezoeken we die nog in gebruik is gezien de recente graven die we zien. Geloof dat je het kunt vergelijken met de plaggenhutten die men ook vind in het Veenmuseum te Barger-Compascuum.

We vervolgen de 1 richting Reykjavik en rijden tussen laaggelegen dalen waar het water zich een weg baant naar de zee. De bergtoppen zijn verscholen in de laaghangende wolken en dat geeft een misterieus gezicht. IJslandse pony's klauteren hier als geiten tegen de schuine grasvlakten onderaan de bergen. De huizen staan hier ver uiteen en je hebt dan ook geen last van je buren of van inkijken van vreemden.

We willen proberen via de 523 (volgens onze kaart) een geiser of warmtebron te vinden maar stuiten op vele andere niet op de kaart zijnde wegen. Op een bepaald moment besluiten we de weg te volgen om de 550 te pakken, zal spannend worden aangezien het een bergpas is. We komen aan en er hangt geen ketting dus voila daar gaan we. We zien prachtige kleuren als van een schilderspallet en water wat van de bergen komt en zich een baan heeft gefreesd in granieten stenen. In de verte zien we auto's aankomen dus we hebben goede hoop. Helaas de 1e auto blijkt ons te vertellen dat de F550 nog niet begaanbaar is en dat we om kunnen keren. We kunnen nu wel mooie foto's maken en op het moment dat we bij het begin van de weg aankomen staat de groep daar al te wachten op ons. Achter ons hangt één van de mannen een ketting over de weg zodat andere mensen niet de weg kunnen nemen.

Roelof navigeert Piet richting Reykjavik, we moeten alleen nog de 1 zien te vinden. Het zal nog ongeveer 100km zijn. Wij weten zeker dat in de zomer dit een prachtige route moet zijn en maken al plannen voor een terugkeer en waar we dan overal langs willen komen. Dit land is voor fotografen inderdaad een juweel.

Dus nu door naar Reykjavik. Daar hebben we een hotel voor 2 nachten geboekt en we hebben morgen nog een hele dag tot onze beschikking omdat we zatermorgen vroeg weer vertrekken richting Nederland. Jammer vonden we het dat Gullfoss en Geysir niet te bereiken waren vandaag, maar na het zien van het stadscentrum van Reykjavik, vinden we het ineens niet zo erg meer ! In IJsland woont 63 % van de bevolking in Reykjavik en hoe schoon het land is, zo smerig vinden wij het in Reykjavik. De stad heeft geen hart en geen uitstraling. Wel hebben we een Italiaans restaurant gevonden waar we meer dan lekker hebben gegeten. Gelukkig morgen weg uit deze stad, weer de natuur in ! Leve onze vrijheid door de 4x4 auto. Voor nu iedereen de groeten en morgen ons laatste verslag van deze reis. Vandaag hebben we besloten dat IJsland ons zeker nog eens terug zal gaan zien en bij alle vier heeft het land nu al een plek in de top 3 van mooiste landen ! Geslaagd ? Zeker een onvergetelijke reis met nog 1 dag voor de boeg !

Husavik - Dettifoss- Husavik - Dettifoss - Varmahlid

Ons verblijf in Husavik is bijna voorbij, na een heerlijk diner en een geslaagde nachtrust zitten Roelof en ik nu aan de ontbijttafel. We hebben allebei een douche genomen. Men maakt hierbij optimaal gebruik van de vulkaan en de hitte die hier in de grond zit. Het water wordt hierdoor verwarmd en dat merk je tijdens het douchen. De rotte eierlucht (zwavel) komt je tegemoet, geen idee hoe je naderhand ruikt als je droog bent, maar ik vermoed dat het wel ok is. Zie niemand zijn neus dichtdoen terwijl ik voorbij loop. Carolien en Piet zijn nog niet te zien, we zijn voor de eerste keer als eerste beneden.

We hebben gisteren besloten dat we toch de Dentifoss willen zien, Europa's grootste waterval. Daarvoor gaan we de 85 verder omhoog volgen langs de kust en via het plaatsje Asbygri de 864 naar beneden. Langs deze weg zijn nog 3 andere watervallen dus we wachten in spanning af. Roelof besluit rond 8.40 even te kijken waar het andere stel is en Piet is schijnbaar net uit bed gestapt want ze zijn nog in dromenland.

Het ontbijt zit erin en na een laatste koffie gaan we zo op pad, nog wel even langs de bakker om wat te halen voor de lunch.

Daar gaan we, we vergapen ons aan het landschap en speuren de weg af naar onze afslag. Nog een gestopt bij een vieuw punt en wat plaatjes geschoten en dan zien we de kruising. We lezen dat het nog 25km is naar de Dettifoss, dus het zal nog even duren. Inderdaad zal het nog even duren, we stuiten op een ketting met een bord die zegt: weg afgesloten. Dit is een domper, we kunnen niet verder. Kaart erbij en we zien dat we gewoon terug moeten via Husavik. Bij een tankstation in de middle of nowhere nog gevraagd en ook die geeft aan dat we via de 1 naar de waterval zullen moeten. De km stand staat op 1017, zodra we bij de afslag zijn zullen we kijken hoeveel km we extra moesten rijden. De man bij het benzinestation was wel zo lollig om op onze vraag of er nog een andere manier was om bij de waterval te komen te antwoorden 'Ja hoor met een helicopter !' Dus aanvaarden we de route retour naar Husavik, waar te hopen is dat we nog normaal over straat kunnen, want we staan met onze giegel op de foto van een locale online krant in Husavik ! Zo snel kan het gaan, zo ben je nog gewoon een walvistourist en zo kom je de boot af en ben je wereldnieuws op IJsland ! Voor wie het wil checken http://www.640.is/is/frettir/hvalaskodunin-hafin.

Toch zijn we vastberaden om de Dettifoss te gaan zien, dus hebben we geen andere mogelijkheid om gewoon onze weg terug door Husavik te volgen en een deel van de route die we richting Husavik al hadden afgelegd, deze weer terug te rijden. Het zij zo, we zijn er nu en willen die watervallen gewoon zien. Voor de afslag naar de watervallen hebben we eerst nog een afslag genomen om een vulkaan krater te bekijken. Er zou daar ook een lavaveld te bewonderen zijn, maar die route was voor ons onvindbaar door alle sneeuw die daar nog lag. De rotte eieren stank nodigde ook niet echt uit om op onderzoek te gaan dus dat slaan we maar over. Al met al hebben we uren gedaan over de route naar de Dettifoss maar gevonden. De grootste waterval van Europa, we zijn er en we kunnen ons vergapen aan een mega stroom. De Selfoss die er nog voor ligt bekijken we ook. Het weer was prima toen we aankwamen maar we zien op terugweg naar de auto dat er een mega weersverandering aankomt. We komen net op tijd bij de auto aan en door een soort van miststorm is het zicht beperkt tot enkele meters. Pas op de ringweg klaart het op en laten we de laaghangende bewolking achter ons.

We passeren Myvatn een groot natuurgebied wat in de zomer een geweldige plek zal zijn om te vertoefen. Ook raken we gewend aan het weinige verkeer wat er op de weg ons tegemoet komt. Het voelt alsof de weg bijna voor ons alleen is. Carolien ligt op de achterbank te pitten met haar hoofd op Piets schoot, ze heeft door het hoesten of door de ontspannen nacht stijve rugspieren, en krijgt niets meer mee.

In de omgeving van Akureyi krijgen we ineens te maken met veel auto's althans zo voelt het en in de stad zelf waar we doorheen moeten staan verkeerslichten, zelfs velen achter elkaar. Het is vanaf Akureyi nog zo'n 90km naar onze eindbestemming voor deze nacht. Varmahlid ligt vlak aan de 1 en we zien het hotel vanaf de weg. Tegen half 7 staan we binnen. We zijn de enigste gasten in het hotel. Het rijk voor ons alleen. Het restaurant is helaas nog niet geopend ivm het winter seizoen maar de supermarkt vlak ervoor heeft een fastfood gedeelte dus........ het is een broodje hamburger met frietjes. We verwonderen ons over de drukte daar, complete gezinnen stoppen, komen binnen, gaan plassen en vertrekken weer. Of kopen een ijsje en gaan weer op pad. Van de hotel jufrouw horen we dat de paasvakantie is begonnen dus veel gezinnen rijden van Reykjavik naar familie aan andere zijde van het eiland.

We drinken nog een biertje en wijntje en nemen dan alles mee naar boven. Aangezien er geen anderen zijn doen we alsof we thuis zijn, deuren overal open en chips en pinda's op tafel.

Voor vandaag gaan we afsluiten, met een heel hotel onder ons beheer, denk ik dat we nog wel even spoorzoekertje of verstoppertje gaan spelen, natuurlijk niet te laat, want morgen is er weer een nieuwe dag !

?

Reydarfjordur - Husavik

De weg naar Husavik

De ochtend begint vroeg. We hadden besloten om rond kwart voor 7 op te staan en dan zsm te ontbijten om ervoor te zorgen dat we niet later dan 8 kunnen vertrekken. We hebben goed geslapen, volgens Carolien heb ik toch wel wat bomen omgezaagd maar iedereen was fris en fruitig.

Het heeft flink gevroren, de sapjes en cola in de kofferbak van onze Vitara zijn ijsblokken. Volgens Roelof was het rond -11 geweest. Het voordeel is dat het een kraakheldere ochtend is. Strakblauwe lucht dus het is net een wintersprookje. We hopen dat we vanavond een kans maken om het noorderlicht te zien vanuit Husavik, onze volgende bestemming. We maken op dit moment niet de snelste meters want de weg naar Egilsstadir is ietwat ijzig. Maar de locals scheuren op hun spijkerbandjes zoals wij bij de zomerse dagen. Als wij dit vandaag in NL hadden gehad had iedereen die vandaag jarig was kunnen fluiten naar hun visites, vanwege gevaarlijk wegdek. De ANWB had een 'blijf thuis' advies gegeven en de telefoon van Ford Assistance stond roodgloeiend ivm niet start problemen. De Gasunie zou een topdag hebben qua gastransport en de Zes Wielen had al meerdere keren moeten uitrukken voor klanten met pech. Enfin...........het beloofd weer een spannende dag te worden, waar Kuifje en Kapitein Haddock een puntje aan kunnen zuigen. Op naar de Whale Watching Tour te Husavik.

Voordat we in Husavik zijn moeten we toch nog ongeveer 250 km afleggen vanaf Egilsstadir. De 1 voert ons echt over een hoogplateau. De weg is prima begaanbaar, ongeveer een meter hoger gelegen dan de grond eromheen dus sneeuw die valt wordt over de weg geblazen en het lijkt alsof hier altijd word gestrooid. We stoppen nog een keer om de gure wind in te ademen en plaatjes te schieten van een wit landschap. Hier en daar lopen stroompjes met daaarin drijvend ijs. Het is bijna niet te geloven. Remi uit alleen op de wereld moet zich zo hebben gevoeld. Niemand om je heen, bizar. Het landschap veranderd steeds. Carolien moest nog even een foto schieten vanaf de grond. Het enigste hier wat getuigd van de aanwezigheid van de mens is het asfalt en de gele paaltjes langs de weg. Verder alleen het prachtige ruige landschap. Het verveeld nooit, als je van natuur houdt. Het weer is prima en van de voorspelde regen die Carolien had gelezen is gelukkig niets te zien.

We vervolgen de 1 en passeren de 864 waar we naar de Dentifoss kunnen, dit slaan we nu over ivm de tijd, We willen de boot natuurlijk niet missen. Vlakbij de afslag naar Husavik zien we damp verderop en komen we bij Hrevir, echt kwalmende stinkende zwavel stoom en blubber. Op verschillende plekken fluit het stoom de grond uit. Een mega kwalm van lucifersstokken komt ons tegemoet. Ondanks de geur zijn we toch wel diep onder de indruk van hetgeen we zien. Hoe machtig heet moet het zijn binnen in dit stukje aarde. Het water dat in de grote poel naar boven borrelt is 100 graden. Uitkijken en vooral geen bommetje ! Al weer een stukje betoverend IJsland laten we achter ons. De zon schijnt fel en maakt de aftekening van het stoom tegen de horizon bijna buitenaards. Wat een kado om dit in je leven te mogen aanschouwen ! We voelen ons verwend en vereerd.

Rond half twaalf komen we in Husavik aan en aangezien het een kleine plaats is vinden we de haven zonder problemen. We stappen bij een knus restaurantje binnen waar we eerst een koffie nemen en daarna een heerlijke burger eten. De tickets die we al gereserveerd hebben via internet worden gehaald en om 13.15 lopen we naar onze boot toe. We krijgen allemaal een warme overal en rond half twee is het trossen los. De zon schijnt, de baai is vrij rustig en we varen en zoeken naar walvissen. En we varen en varen en varen........................maar geen walvis die zich aan ons wil laten zien ! Onze gids bevond zich ineens in een euforische stemming dus ja.......een walvis, maar nee......hij nam de eerste puffin waar van het seizoen (papegaai duiker is een vogel) !!! Maar goed, wij deden enthousiast mee al konden we vanaf onze plek op de boot alleen wat zwarte spikkeltjes waarnemen ! De puffins waren binnen nu nog een walvis, daar waren wij toch echt op uit. Enfin, de gids hadden we wel in het ruime zeesop kunnen gooien, want uiteindelijk spotte onze eigen Karin een groep walvissen !!! YEAH YEAH Walvissen, moet er wel even bij noemen dat het gaat om de aller, aller, aller kleinsten die bestaan, maar het zijn walvissen. Ze zijn van nature zeer schuw en schijnen ook zeldzaam te zijn, dat ze ook heel moeilijk te zien zijn is dan bijzaak. Karin zag ze ! En de rest na lang turen ook ! Dus uitgeput maar voldaan en verkleumd kwamen we terug in de haven. Al met al een enerverende dag. Wij gaan nog even lekker iets eten en drinken en morgen weer verder met dit fantastische avontuur!

tot morgen

Höfn - Reydarfjordur

Hallo,

Na een vrij rustige nacht, behalve voor Roelof aangezien Karin het IJslandse bos aan het omzagen was, genoten we van ons ontbijt. Dit keer even uitslapen want de weg die we vandaag moeten afleggen is niet heel lang.

We vertrekken rond 10.00 en krijgen advies van de baliemedewerkster over de bezienswaardigheden die we op onze reis naar Reydarfjordur moeten zien. Nog even langs de supermarkt om onze lunch in te slaan en dan op pad. Op advies van de receptioniste van het hotel zijn we eerst naar een verlaten legerbasis gereden, daar zouden we mogeijk een hele groep zeehonden bij elkaar kunnen zien. Helaas geen zeehonden, maar wat een traktatie aan natuurschoon. Geweldig ! De wind was ijzig koud en gelukkig waren we daar op voorbereid vanuit Nederland vertrokken. Op foto's bijna onherkenbaar door onze mutsen en sjalen. Meerdere malen hebben we groepen rendieren gespot. Moeilijk te fotograferen en als je ze bijna aan kon raken langs de kant van de weg, waren we er al weer voorbij. Het landschap is ondanks de witte deken die het overdekt prachtig en zo grillig dat op veel plaatsen de sneeuw de ruwte niet kan maskeren. We hadden voor vertrek een idee over IJsland, maar wat we hier zien is eigenlijk niet te omschrijven. Als je liefhebber bent van natuur, rust, stilte en vrijheid, dan is dit een land bij uitstek.

Vanaf de legerbasis gaan we verder richting het plaatsje Djupivogul alwaar volgens de hotel mevr. een viking schip te bewonderen is. Men is daar bezig met de voorbereidingen van een film en ze zegt dat het natuurlijk geweldig is als je later zelf de film ziet dan kunt zegggen: daar zijn wij ook geweest. In het dorp bij een hotel een vruchteloze poging ondernomen voor een kop koffie en toen maar gezellig picknicken in de auto. Overal gezocht naar een schip en uiteindelijk gekeerd op de landingsbaan van het vliegveld. Geen schip gezien en dus maar verder naar onze volgende plaats.

De weg voert ons langs de kust en langzaam komt er meer sneeuw op de weg. Het lijkt wel winter zoals we soms hebben in NL. Als we nog ongeveer 120 km moeten tot aan Egilsstadir komen we bij een afslag. We kunnen schijnbaar een afkorting nemen die ons 63 km zal schelen. Hierdoor zullen we de 939 moeten nemen die uiteindelijk weer op de 1 uitkomt. Bij het bordje voor de afslag staat: weg soms onbegaanbaar in de winter, ahum, is het nu winter? en wanneer weten we dat? Dus de meeste stemmen gelden (en die van Karin, die het hardste nee ik wil dit niet riep was in de minderheid!) en dus we nemen de afkorting. De weg is smal en kronkelt zich een weg over de berg heen. Op een bepaald moment sneeuwt het en de weg is geheel wit. De gele berm palen sturen ons door de hoogvlakte, het uitzicht is adem benemend. Als wij het gevoel krijgen van: hoe lang zal deze weg nog zijn? Krijgen we een afslag en komen we op de oude 1 terug en is de afkorting voorbij. We zijn nog even gestopt voor wat foto's van het natuurgeweld om ons heen, maar werden door Karin met angstige stem de auto in geroepen, want er dreigde een sneeuwstorm ! Nou goed haar 1 keer negeren is 1 ding, 2 keer gaat misschien te ver, we moeten tenslotte nog tot zaterdag samen door brengen, dus weer snel op weg. De weg word niet beter en is geheel besneeuwd in NL zou men gillen en klagen over gebrek aan schuiven en strooien. Hier is men niet anders gewend en wij met ons slakkengangetje worden regelmatig voorbij gestoven door eiland bewoners. Maar wij hebben geen haast, hebben tenslotte vakantie en willen graag heel aankomen op ons volgende logeeradres. Een laatste stop gemaakt in Egilsstadir voor een kop koffie en het kopen van een biertje en een wijntje om zo meteen onze laatste etappe naar de guesthouse in te zetten. Voorzien van alles kunnen we veilig op weg, mochten we worden overvallen door een sneeuwstorm gaan we jolig de nacht in. Voor nu groeten van ons allemaal en tot morgen !

Vik - Höfn

Hallo iedereen,

Vanmorgen verwend met een heerlijk ontbijt van onze gastvrouw in Steig. Daarna vol goede moed op weg, want we hebben geboekt voor een wandeling op de gletsjer. Een vreemd schouwspel van bergen afgewisseld met mosvelden en uitgespoelde lavavelden vergezelde ons gedurende onze rit van zo'n 140 km naar de gletsjer toe. Aldaar aangekomen moesten we een ruim uur wachten daar we wat vroeg waren. Dus primitieve picknick en het informatiecentrum bekeken. Het weer gaf ons miezer regen dus moest onze kleding voor de gletsjertocht worden aangepast. Thermokleding en skibroeken waren geen overbodige luxe. Eenmaal aangekomen bij de voet van de gletsjer konden we ons nog steeds geen voorstelling maken van wat ons te wachten stond. We moesten speciale klimijzers onder onze schoenen binden en toen gingen we de gletsjer op. Voordat we echt op de gletsjer waren gingen we via een zand en grind pad richting het ijs. Toen we over de laatste heuvel geklommen waren, werd het stil........ zo groot, zo innemend, zo mooi het ziet er kwetsbaar en zacht uit. Het inmense neem je niet waar omdat je zo nietig bent in dat massieve geheel van ijs ! Je waant je in een IJswoestijn, met duinen en vlaktes en wanneer je over een duin geklommen was, nam je weer een nieuw ijslandschap waar. De kleuren waren overdonderend. van modder tot wit tot azuurblauw............wij waren er van onder de indruk, en de miezerregen voelden we niet eens. Met rode wangen en hoofden vol van indrukken hebben we onze reis voortgezet.

We moesten nog een klein uurtje rijden en toen hadden we al onze volgende stop bereikt. Het imposante Jokularson. Een meer waarin de gletsjer uitloopt en waar gigantische brokken gletsjerijs rond drijven. Wauw..............en meer....................weer een indrukwekkend schouwspel van kleuren, water, ijs en ook zeehonden hebben we gezien. De temperatuur was aanzienlijk gedaald. Dat was eigenlijk wel gek, want onderweg van Skatafell naar Jokularson gingen we om een bergtong heen en ineens zaten we midden in de winter !!!! Bizar ! Sneeuw overal ............Groot was de frustratie van iemand die wanhopig probeerde een zeehond te fotograferen en uiteindelijk compleet bevroren moest worden ontdooit achter in de 4x4. (We noemen geen namen, maar deze persoon zal haar electrische deken de komende dagen nog gaan missen, vermoeden wij).

Ons hotel in Höfn uiteindelijk gevonden en een eenvoudige maaltijd tot ons genomen. Een worsteling gevoerd met internet en het blog en diverse foto's om dit blog te updaten en zo meteen lekker lekker onder het IJslandse dekbed.

De sneeuw zal waarschijnlijk aanhouden, dus morgen auto uit graven. Gelukkig zijn Roelof en Piet van de partij ! Trusten en tot morgen in Reydarfjördur.

Keflavik - Vik

Na een super de luxe uitgebreid ontbijt, waar zelfs een verjaardagskaarsje aanwezig was, zijn we begonnen aan het eerste deel van onze reis. Van Keflavik naar Vik. We besluiten om het eerste deel niet via de ringweg te gaan. Op onze route komen we weer langs de Blue Lagoon, dus besloten we om daar eerst weer even langs te gaan voor foto's bij daglicht en de omgeving nog eens goed in ons op te nemen.

We passeren allerlei kleine dorpjes en wanen ons zo nu en dan op een maanlandschap. Er ligt geen sneeuw meer, dus we worden getrakteerd op allerlei kleurige mosvarianten die op de lava groeien. Zo nu en dan is de auto doordrongen van een heftige zwavelgeur, wat niet raar is we zijn tenslotte op IJsland. We komen er achter dat het inderdaad het eiland is en niet één van ons.........Hoewel...... ????

We hebben veel lol om de IJslandse woorden die we hier en daar tegen komen. Smur is smeer, althans dat denken we, want we hebben Smurstur voor op brood. Bij het plaatsje Eierbakje (Eyrarbakki) slaan we de ringweg 1 op om de weg te nemen richting Vik. Bij de afslag naar de 249 stoppen we om de prachtige waterval Seljalandsfoss te bekijken. Veel water komt daarvan de berg. Hoewel we ook iets verdachts ontdekken, we zien een waterslang met gaatjes (foto's volgen binnenkort) en volgens Karin en Carolien wordt ons een oor aangenaaid. Ze pompen vast al dat water omhoog om het daarna weer naar beneden te laten vallen. We besluiten de 249 te volgen en aangezien we met de 4 x 4 elke weg op mogen blijven we de 249 volgen zelfs als deze overgaat in off road weg F249, dus puin, dus spanning, dus water !!!! Yeah de mannen gaan los, ze voelen zich als kleine jongens en ze mogen beiden genieten van een hobbel weg. We zien het natuurgebied Posmurk en het is een prachtig schouwspel van kleuren in de vallei. En de vulkaan Katla die afspuwde in 2010 is vlakbij.

We rijden terug en komen weer op de 1. We gaan richting Vik, op zoek naar ons Guesthouse voor vanavond. Aangezien op het reserveringsformulier Vik staat, gaan wij er vanuit dat het in het plaatsje zelf zal zijn. Maar nee, we moeten weer terug naar de 1 weg zo'n 15 kilometer waar we net vandaan kwamen. En ja hoor, na bellen inderdaad, 2 boerderijen aan de rechterzijde helemaal verlaten van alles en iedereen, midden in het grootse van de bergen en de gletsjer op de achtergrond vinden wij ons verblijf voor vannacht.

Bij aankomst hadden we alle vier nu het gevoel van Roelof en Piet gisterenavond, wow is dit het ? Nou verrassing alom !!! Van buiten heel, heel, heel gewoon en van binnen...............een oase van warmte, schoon, netjes en super gastvrije mensen. We hadden geen zin meer om nog terug te gaan naar Vik voor het avondeten en onze super vriendelijke gastvrouw, bood aan om voor ons te koken................................................traditioneel IJslands eten. De borden gingen helemaal leeg, geen kruimel verloren, de kabeljouw die zij had bereid was subliem !!!! Hmmmmm, en met volle buiken op naar morgen.

Welterusten iedereen !!!! Tot morgen